Βγαίνοντας μια βόλτα στην Αθήνα με το ποδήλατο, καταμετρήσαμε όλα τα υπέρ και τα κατά για έναν ποδηλάτη. Τα υπέρ που κάνουν έναν ποδηλάτη να βγει βόλτα στους αυτοκινητόδρομους της Αθήνας -γιατί ποδηλατοδρόμοι δεν υπάρχουν- είναι ένας και μοναδικός λόγος, η αγάπη για την ποδηλασία.
Τώρα για τα κατά, αμέτρητα, από την αγένεια και την απροσεξία των οδηγών, τους κακότεχνους, γεμάτους λακκούβες δρόμους και το βράδυ πολλά σημεία μειωμένης ορατότητας λόγω κακού φωτισμού.
Πώς έχετε αισθανθεί όταν περνάει διπλό λεωφορείο της αστικής συγκοινωνίας, σε απόσταση αναπνοής, που αν κάνετε ελιγμό μερικά εκατοστά, θα σταματήσετε μαζί με το λεωφορείο στην επόμενη στάση.
Η πολιτεία βέβαια έχει πάρει τα μέτρα της, έχει τοποθετήσει παρκόμετρα ώστε να μειώσει την κίνηση των αυτοκίνητων στο κέντρο, άστοχο βέβαια, διότι ο έλληνας είναι χλιδάτος. Και το άλλο, έχετε δει πόσες μελέτες για ποδηλατόδρομους έχουν γίνει; Μένουν στα ράφια και εκεί θα μείνουν.
Βέβαια, έχουν να λένε ότι η Αθήνα είναι ανισόπεδη και είναι δύσκολο να μετακινηθείς με ποδήλατο. Πάντως στην Λ. Κατεχάκη, υπήρχε ποδηλατόδρομος και για να φτάσεις εκεί όμως, έπρεπε να διανύσεις 2-3 χιλιόμετρα με υψομετρική διάφορα 200 μέτρα. Σιγά την διαφορά, είδαν την αδιαφορία μας και τον κατέστρεψαν. Πάντως όσο υπάρχουν πακέτα από την Ευρωπαϊκή ένωση θα ασχολούνται στα χαρτιά, μέχρι εκεί όμως.