Τα περιστατικά σεξισμού δεν είναι κάτι νέο στον αθλητισμό. Όσο οι κοινωνίες εξελίσσονται και οι αθλήτριες νιώθουν ασφαλείς να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, τόσο περισσότερα ανατριχιαστικά συμβάντα βγαίνουν στη δημοσιότητα.
Το 2016, πέφταμε από τα σύννεφα όταν άρχισαν να εμφανίζονται ρωγμές στη «γυαλισμένη» εικόνα της βρετανικής ποδηλασίας. Μερικές από τις κορυφαίες αθλήτριες της βρετανικής ακαδημίας ποδηλασίας, όπως η Victoria Pendleton, η Jessica Varnish και η Nicole Cooke μεταξύ άλλων, έσπασαν τη σιωπή τους και άρχισαν να μιλούν για υποτιμητικά σχόλια, υποτιμητική αντιμετώπιση και γενικότερη απουσία σεβασμού. Στο στόχο βρέθηκαν τα δύο μεγάλα ονόματα της ακαδημίας, ο Sir Dave Brailsford και o Shane Sutton, με τον δεύτερο να δέχεται βαριά κρητική και για εξυβριστικά σχόλια κατά αναπήρων αθλητών. Μετά από επιστολές επί επιστολών και καταθέσεις από πλευράς αθλητών, κυρίως γυναικών, ο Αυστραλός technical director αναγκάστηκε σε παραίτηση.
Στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκε και η ολλανδική ποδηλασία, με την 54-χρονη πλέον Petra de Bruin, πρώην παγκόσμια πρωταθλήτρια και τετράκις πρωταθλήτρια Ολλανδίας, να μιλάει δημόσια πια για το ποδηλατικό της παρελθόν και τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε επί σειρά ετών. Πήρε το θάρρος να μιλήσει, αφότου άλλες αθλήτριες αποκάλυψαν την “κουλτούρα σεξισμού” που επικρατεί στην ολλανδική ποδηλασία. Όπως είπε “είμαι πλέον 54 και θρηνούσα κάθε μέρα για αυτά που πέρασα”.
Για σεξουαλική κακοποίηση μίλησε και η Marijn de Vries αφότου αποσύρθηκε από το άθλημα. Η πρώην επαγγελματίας με τα χρώματα της AADrink Leontien, μίλησε μεταξύ άλλων και για ανεπιθύμητη σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια του μασάζ.
Οι παραπάνω ιστορίες ανήκουν στο παρελθόν, συνεχώς όμως, νέες ιστορίες βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, με πολύ πρόσφατη αυτή της Cervelo-Bigla, της γυναικείας επαγγελματικής ομάδας δρόμου που ανήκει στον Γερμανό Thomas Campana. Σε πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας de Volkskrant, οι αθλήτριες Iris Slappendel, Carmen Small, Vera Koedooder και Doris Schweizer μιλούν ανοιχτά για τα κρούσματα σεξισμού μέσα στην ομάδα και την απαξιωτική αντιμετώπισή τους από τον εργοδότη τους, τον 54-χρονο Thomas Campana.
Όπως δήλωσαν, έπρεπε συχνά να προσέχουν πως κινούνται ώστε να αποφύγουν τον θυμό του
Campana. Κατηγορούν τον Γερμανό πως προσέβαλε τις αθλήτριες μπροστά σε άλλα μέλη της ομάδας, απέσυρε αθλήτριες από αγώνες όταν δεν του άρεσε κάτι που έκαναν, αγνοούσε ιατρικές ανησυχίες και προσπαθούσε να ελέγξει τη διατροφή τους με προσβλητικό πάντα τρόπο.
Τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται το άρθρο, έλαβαν χώρα κατά τη σεζόν του 2015, όταν η ομάδα προσέλαβε πολλές νέες αθλήτριες.
Ένα συμβάν που επισημαίνεται στο άρθρο, έλαβε χώρα στη διάρκεια ενός προπονητικού camp, με τον Campana να κατηγορείται πως απαγόρευε σε δύο 19-χρονες αθλήτριες να φάνε τροφές με υδατάνθρακες γιατί ήταν «χοντρές» και πως θα μπορούσαν να πίνουν μόνο νερό στην προπόνηση.
Σύμφωνα με τη Slappendel, μετά από τρεις μέρες η μία αρρώστησε και δεν μπόρεσε να ποδηλατήσει ξανά κατά τη διάρκεια του camp. Για τον Campana, ήταν ένα “αδύναμο άτομο”.
Ένα άλλο περιστατικό συνέβη στη διάρκεια του Giro Rosa, στη συνέχεια της ίδιας χρονιάς. Η Schweizer είχε μια άσχημη πτώση, προσκρούοντας σε τοίχο, με αποτέλεσμα αργότερα να ιδρώνει ακατάσχετα, να έχει θολή όραση και υποψίες διάσεισης. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας της είπε πως συμβαίνει εξαιτίας της ζέστης και τίποτα παραπάνω, με αποτέλεσμα η αθλήτρια να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει το επόμενο ετάπ του αγώνα.
“Έκανε αστεία για αυτό. Παραιτήθηκα. Το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ” δήλωσε η αθλήτρια.
Χρειάστηκε να τηλεφωνήσει ο γιατρός της ομάδας για να επιτραπεί στη Schweizer να αποσυρθεί από τον αγώνα. Πέρασαν δύο χρόνια έως ότου η αθλήτρια σταματήσει να αισθάνεται και τα τελευταία συμπτώματα της πτώσης.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά που αναφέρουν οι αθλήτριες στο άρθρο και σίγουρα μόνο η κορυφή το παγόβουνου, σε ένα άθλημα που κυριαρχείται από άνδρες.
Από τότε έχουν γίνει αρκετά βήματα βελτίωσης με τη UCI να καλύπτει επιτέλους κενά του “Κανόνα Ηθικής”, ο οποίος μέχρι τις 2 Ιουνίου του 2016 δεν κάλυπτε τις ομάδες και το προσωπικό και έχει αποτύχει στην εκπαίδευση της επαγγελματικής ποδηλασίας προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτά, έπειτα από πιέσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (IOC) για τη δημιουργία κουλτούρας αξιοπρέπειας και σεβασμού.
Όπως δηλώνει η Slappendel “είναι πρόβλημα πολλών επαγγελματιών αθλητών, που ανέχονται να φάνε πολύ σκατό προκειμένου να κρατήσουν την καριέρα τους.”
Δεν διαφέρει και πολύ από τα υπόλοιπα επαγγέλματα θα λέγαμε. Πολλές φορές η εργοδοσία είναι ανένδοτη και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με δημοσιοποίηση των γεγονότων, κοινή γραμμή από πλευράς αθλητών και υποστήριξη του δικαίου προς αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον.
Πέτρος Γκαζώνης
Πηγή: myathlete.gr
