Φυσικοθεραπευτής, ετών 32, ποδηλάτης. Επίμονος, δυναμικός, με πείσμα και αγάπη για ό,τι καταπιάνεται. Με μια ιδιαίτερη δόση τρέλας , τόση ώστε να συμμετέχει για 2η φορά φέτος το καλοκαίρι στον αγώνα Transcontinental Race No 6. Πέρυσι συμμετείχε στο Νο 5 διανύοντας μέσα σε 15 μέρες μια διαδρομή 4.000 χλμ, από τις Βρυξέλλες ως την Καλαμπάκα.
Δ.Μ. Η συμμετοχή μου σε έναν πολυχιλιόμετρο αγώνα ωθείται από μια εσωτερική ανάγκη να δοκιμάσω τον εαυτό μου. Δεκαπέντε μέρες στο δρόμο, πέρα από τη σωματική αντοχή απαιτούν φοβερή πειθαρχία, διαχείριση δυνάμεων, σωστό προγραμματισμό, προετοιμασία, υπομονή, επιμονή, θετική διάθεση, εγρήγορση και μεγάλα αποθέματα ψυχικής δύναμης. Η προσπάθειά μου έγκειται στο να προσαρμοστώ στη νέα καθημερινότητα, να συντονίσω όλα τα παραπάνω και να τερματίσω.
Το Transcontinental Race είναι ένας ποδηλατικός αγώνας που διασχίζει την Ευρώπη. Η έκδοση του 2018 προβλέπει εκκίνηση στις 29 Ιουλίου, από το Muur van Geraardsbergen (Βέλγιο) με μέγιστο περιθώριο τερματισμού 15 Αυγούστου στα Μετέωρα (Ελλάδα). Η χώρα μας εκπροσωπείται σχεδόν κάθε χρόνο στα 6 χρόνια της διοργάνωσης. Οι αθλητές συμμετέχουν με δικά τους έξοδα.
Δ.Μ. Το κλίμα μεταξύ των αθλητών είναι πολύ καλό. Είμαστε εξάλλου όλοι εκεί για τον ίδιο σκοπό, ο καθένας να τερματίσει με τις δυνάμεις του έναν αγώνα χωρίς κάποιο χρηματικό ή υλικό έπαθλο. Στον συγκεκριμένο αγώνα απαγορεύεται από τους κανονισμούς η βοήθεια μεταξύ μας, εκτός αν έχουμε δηλωθεί ως ζευγάρι. Συναντιόμαστε τυχαία σε ξενοδοχεία της διαδρομής ή άλλες στάσεις, συνομιλούμε, αλλά εκείνες οι ώρες είναι δύσκολες καθώς ο καθένας βιάζεται να ακολουθήσει το πρόγραμμά του. Το κλίμα όμως στον τερματισμό είναι εξαιρετικό! Όλοι χειροκροτούν αυτόν που φτάνει και η ατμόσφαιρα είναι φοβερή μεταξύ μας!
Τα συναισθήματα άπειρα με την κούραση παρούσα, ιδιαίτερα τις τελευταίες ώρες κάθε μέρας και σίγουρα περισσότερο το βράδυ. Εκείνες τις στιγμές χάνεσαι στις σκέψεις σου, περνάνε όλα από το μυαλό σου γιατί οι σκέψεις σου είναι η μόνη παρέα που έχεις. Αλλά και πιο απλά πράγματα σε απασχολούν, όπως τι θα κάνεις όταν τελειώσεις! Μια βουτιά στη θάλασσα, τι θα φας! Άπειρες και οι ώρες στο πετάλι, με στιγμές ακόμα και θυμού αν κάτι στραβώσει, π.χ. ένα τεχνικό πρόβλημα. Σίγουρα το που βρίσκεσαι σε βοηθάει να ξεπεράσεις τις ακραίες σκέψεις. Κοιτάς το τοπίο δίπλα σου και αποζημιώνεσαι, σκέφτεσαι την τρέλα που συνοδεύει την απόφαση να είσαι εκεί και προχωράς…μπορεί ακόμα και να μαλώσεις τον εαυτό σου που σκέφτεται ακραία και να τον βάλεις στη θέση του! Ρωτάω: είμαι εντάξει σωματικά; Ε τότε συνεχίζω! Και σίγουρα η επικοινωνία με έναν δικό σου άνθρωπο πάντα βοηθάει!
Ο ρόλος του κοινού είναι σημαντικός γιατί έστω και χωρίς άμεση επαφή νιώθεις ότι είναι μαζί σου! Σίγουρα οι δικοί σου άνθρωποι μπορούν ανά πάσα στιγμή να δουν που είσαι, να ανησυχούν λιγότερο και να σε εμψυχώσουν περισσότερο!
Οποιοσδήποτε μπορεί να παρακολουθήσει την πορεία των αγωνιζομένων μέσα από το ειδικό πρόγραμμα Gps tracking που υπάρχει στη σελίδα του αγώνα, καθώς όλοι οι ποδηλάτες έχουμε πάνω μας συσκευή gps για απευθείας μετάδοση του σημείου που βρισκόμαστε. Είναι εξάλλου και ο τρόπος που οι διοργανωτές παρακολουθούν αν τηρούνται οι κανόνες και που βρίσκεται ο κάθε ένας.
Tι θυμάται ο Δημήτρης από την περσινή συμμετοχή του στον ίδιο αγώνα:
Νύχτα στο βουνό… Χωρίς να υπάρχει λόγος να φοβάσαι, δεν υπάρχει κανείς εκεί, και η φύση είναι η μόνη που δεν θα ασχοληθεί μαζί σου! Κ όμως η κούραση σου δημιουργεί κάποιες ελαφριές παραισθήσεις… κάποιος σε κυνηγάει, φαντάζεσαι σκιές… Στην αρχή τρελαίνομαι λίγο αλλά το ξεπερνάω εξωτερικεύοντας τα συναισθήματά μου… φωνάζω! Όσο και αν ακούγεται αστείο! Φωνάζω δυνατά σε «αυτό» που με ακολουθεί , το διώχνω. Ακούγοντας τον εαυτό μου σε αυτή την έξαλλη κατάσταση το εκλογικεύω, γελάω και συνεχίζω!
Εκτός από τους γνωστούς και φίλους που παρακολουθούν τον αγώνα, υπάρχουν πάρα πολλοί φανατικοί dot watchers, που παρακολουθούν στο tracking τους ποδηλάτες σαν «τελείες» να κινούνται στο χάρτη. Κάποιοι λάτρεις του αθλήματος, αν περνά κάποιος από εμάς κοντά από το σπίτι τους, πετάγονται να μας συναντήσουν. Για παράδειγμα πέρσι, στην Craiova της Ρουμανίας είχα σταματήσει σε ένα σούπερ μάρκετ και ένας ποδηλάτης με πλησίασε και με ρώτησε αν είμαι ο Δημήτρης γιατί παρακολουθεί τον αγώνα και είδε ότι ήμουν δίπλα στο σπίτι του και βγήκε να με γνωρίσει! Παραξενεύτηκα πολύ αλλά ήταν πολύ ωραία παρέα, έστω και για λίγα λεπτά!
Δ.Μ. Ταξιδεύω με ποδήλατο κούρσα γιατί για μένα είναι πιο αποδοτικό-εργονομικό σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες. Με προσοχή και δεξιοτεχνία τα περισσότερα κακά ασφάλτινα κομμάτια ή ήπια χωμάτινα περνιούνται, αλλά όχι μονοπάτια!
Αποσκευές για ένα τέτοιο γιγαντιαίο ταξίδι:
Δ.Μ. Ό,τι απαιτείται για ζέστη, κρύο, βροχή, αέρα! Σχεδόν τα πάντα σε συμπιεσμένη έκδοση. Δεν μπορείς να προβλέψεις τον καιρό για 15 μέρες και σε τόσες χώρες, οπότε πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Σίγουρα η εμπειρία βοηθάει σε αυτό γιατί μαθαίνεις τελικά τι χρειάζεσαι, τι μπορείς να αντικαταστήσεις με τι. Αδιάβροχο, μανίκια, ισοθερμικά, μα αλλαξιά ρούχα, και ένα μικρό φαρμακείο, ακόμα και εξοπλισμό για να κοιμηθείς έξω. Δεν λείπουν και τα τεχνικά. Φυσικά τα απαραίτητα για μικρές επισκευές ώστε να μπορείς να συνεχίσεις μέχρι να βρεις ένα συνεργείο. Τέλος, και άκρως αναγκαίο ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός, gps, κινητό, φορτιστές, power bank, καλώδια, μπαταρίες. Όλα αυτά στριμώχνονται με ακρίβεια στην μπροστά και πίσω αδιάβροχη τσάντα προσεχτικά. Κάθε εκατοστό και κάθε γραμμάριο είναι πολύτιμα για ένα πιο εργονομικό και ελαφρύ ποδήλατο.
Πηγή: mbike.gr
