“”
Εντείνουν τις δράσεις τους αρκετοί Δήμοι της Ελλάδας ως προς τη
μελέτη και κατασκευή ποδηλατοδρόμων. Ωστόσο, οι ανεκπλήρωτες προ διετίας
εξαγγελίες περί κατασκευής μεγάλων τέτοιων έργων στην πρωτεύουσα (ένας
από τη Μεσογείων μέχρι του Γουδή κι ένας που θα συνδέει το Καλλιμάρμαρο
με το Φάληρο), δεν αποτελούν σήμερα θετικό μήνυμα για το μέλλον και τους
ρυθμούς εξέλιξης.
Αξίζει πάντως να αναφέρουμε ότι η κατασκευή ποδηλατόδρομων υπάγεται
στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Γ’ΚΠΣ του ΥΜΕ
«Σιδηρόδρομοι-Αεροδρόμια-Αστικές Συγκοινωνίες» και έχουν ενταχθεί σε
αυτό συνολικά 16 Δήμοι της χώρας που είναι:
• 7 της ΒΑ Αθήνας (Βριλήσσια, Μελίσσια, Χαλάνδρι, Π. Ψυχικό, Ν.
Ερυθραία, Κηφισιά και Εκάλη) &
• 9 της περιφέρειας (Θεσσαλονίκη, Κως, Βόλος, Λαμία, Αμαλιάδα,
Ναύπακτος, Κέρκυρα, Ρόδος, Κλειτορία Αχαΐας).
Αυτό αποτελεί πράγματι θετικό σημάδι, αν και πολλοί από τους φίλους
του μη ρυπογόνου δικύκλου δεν εκφράζουν την ικανοποίηση τους ως προς την
αποτελεσματικότητα αρκετών ήδη κατασκευασμένων ποδηλατοδρόμων.
Σε γενικές γραμμές ευχαριστημένοι δηλώνουν οι Θεσσαλονικείς, καθώς
όλα δείχνουν ότι η μελέτη και η κατασκευή του έργου δεν υπήρξε «δουλειά
του ποδαριού», ενώ η περαιτέρω εξέλιξη με την αποπεράτωση του Μετρό θα
επιφέρει ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Βέβαια, οι «δικηγόροι του
διαβόλου» υπάρχουν και θεωρούν -για το συγκεκριμένο έργο- μεγάλο
μειονέκτημα το ότι σε κεντρικούς άξονες ο ποδηλατόδρομος «έδιωξε» μεν τα
σταθμευμένα αυτοκίνητα, όμως μείωσε τις τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας σε
δύο με αποτέλεσμα το κυκλοφοριακό χάος στην πόλη ν’ αυξηθεί. Αυτό όμως
που μοιάζει περισσότερο αρνητικό είναι ότι το υλικό που επιλέχθηκε για
να χρησιμοποιηθεί ως διαχωριστικό δεν είναι αποτρεπτικό για την είσοδο
αυτοκινήτων και άρα αρκετά επικίνδυνο, πράγμα που μεταφράζεται σε
προχειρότητα ως προς τον σχεδιασμό και την εφαρμογή του έργου.
Το ίδιο χάος επικρατεί και σε αρκετούς δήμους της Αττικής όπου οι
ποδηλατοδρόμοι για τους περαστικούς και χρήστες μοιάζουν με «παρωδία».
Αν όχι σε όλες, σε πολλές περιπτώσεις δεν εξυπηρετούν στην κίνηση του
ποδηλάτου, στην ασφάλεια του αναβάτη, μα ούτε και καταφέρνουν τελικά να
μειώσουν την κίνηση και την κυκλοφοριακή συμφόρεση. Για παράδειγμα,
αρκετά ΙΧ βρίσκουν τον ποδηλατόδρομο των Βριλησσίων και του Χαλανδρίου
ως τον ιδανικό χώρο…στάθμευσης, εμποδίζοντας τόσο την διέλευση των
ποδηλάτων όσο και των πεζών. Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις
όπου εκεί που σήμερα υπάρχουν ποδηλατόδρομοι δεν υπάρχουν πλέον
πεζοδρόμια! Εν τω μεταξύ αρκετοί που θέλουν να κάνουν χρήση των
διαδρομών που έχουν κατασκευαστεί, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να βρουν
μπροστά τους κάθε λογής υλικά, εργαλεία, μηχανήματα τα οποία έχουν
εγκαταλειφθεί εκεί με το σκεπτικό ότι δεν ενοχλούν!
Είναι πράγματι λυπηρό ότι η παιδεία μας δεν επιτρέπει ακόμη να
εφαρμοστούν τα αυτονόητα, ωστόσο η πολιτεία από τη μεριά της οφείλει να
υπερασπιστεί έργα που φρόντισε να πραγματοποιήσει με οικονομικό και
κοινωνικό κόστος, κλείνοντας τα «κακά στόματα» που μιλούν περί μη
λειτουργικότητας.
