Στο επίσημο καλεντάρι της ελληνικής ομοσπονδίας ποδηλασίας είχε
προγραμματιστεί το πανελλήνιο πρωτάθλημα κατάβασης και 4Χ για τις 18
Οκτωβρίου. Αν και δεν καταλαβαίνω για πιο λόγο δόθηκε αυτή η ημερομηνία
όταν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες διοργάνωσαν τους αντίστοιχους αγώνες τους
από τον μήνα Μάιο έως και Αύγουστο ή τέλος πάντων σε κοινή ή κοντινή
ημερομηνία μέσα σε αυτούς τους μήνες, γραμμή που δίνει η UCI ώστε να μην
δημιουργείται πρόβλημα με τους διεθνείς αγώνες.
Παρόλα αυτά ο αγώνας όπως όλοι ξέρουμε αναβλήθηκε χωρίς καμία
προηγουμένως ειδοποίηση από την Ε.Ο.Π αντιμετωπίζοντάς μας παντελώς
αδιάφορα και χωρίς κανένα σεβασμό για την προπόνηση των αθλητών όλο το
έτος και όποιον σχεδιασμό είχε κάνει ο καθένας με βάση αυτή την
ημερομηνία που είχε δοθεί.
Μπορεί <<ΑΥΤΟΙ>> να γλίτωσαν ένα τσουχτερό σαββατοκύριακο με
βροχή πιθανότατα την ημερομηνία που χωρίς μελέτη είχαν οι ίδιοι
επιλέξει, οι αθλητές όμως έχασαν το πανελλήνιο πρωτάθλημα και κάποιοι
από αυτούς που χρειάζονται τους πολύτιμους βαθμούς την ευκαιρία που
<<ΑΥΤΟΙ>> δεν τους δίνουν να αγωνιστούν στο εξωτερικό την επόμενη χρονιά.
Είναι κρίμα να πηγαίνουν χαμένες τόσες προσπάθειες σε μία μορφή
ποδηλασίας που έχει τέτοια άνθιση και στην Ελλάδα πλέον απλά και μόνο
επειδή η <<θέση>> και το <<αξίωμα>> είναι το παν για αυτούς που έχουν
διοριστεί να λύσουν τα προβλήματα της ποδηλασίας και να αναπτύξουν τα
αθλήματά της. Ή θα ασχοληθούν με τα πολιτικά παιχνίδια ή με την οργάνωση
της ομοσπονδίας και τα δύο μαζί δεν γίνεται.
Και μην ακούσω πάλι την φτηνή και αβάσιμη δικαιολογία στην οποία
πάντα κρύβεστε, ότι δηλαδή το Downhill δεν είναι ολυμπιακό αγώνισμα
οπότε δεν σας ενδιαφέρει, λες και οι υπόλοιπες ομοσπονδίες του πλανήτη
είναι χαζές που ασχολούνται και επενδύουν και εμείς είμαστε οι έξυπνοι!
Ή ότι δεν υπάρχουν ποτέ λεφτά!!! Πλάκα μας κάνετε? Τότε κλείστε το
μαγαζί και αφήστε κάποιον πιο σοβαρό να αναλάβει μήπως δούμε και εμείς
καμιά άσπρη μέρα.
Αυτό που με εκνευρίζει πιο πολύ είναι ότι οι έλληνες ποδηλάτες
ανέχονται όλη αυτή την κατάσταση. Θα μου πείτε και τι να κάνεις για να
την αλλάξεις ……Πραγματικά δεν ξέρω αλλά δεν μπορώ να κάθομαι με
σταυρωμένα τα χέρια και να βλέπω την ποδηλασία μας να ρημάζει. Πήρα την
πρωτοβουλία να εκφράσω τα παραπάνω, αφού κανείς άλλος δεν κάνει τον κόπο
και πιστεύω ότι εκφράζω τα αισθήματα της πλειοψηφίας των αθλητών
κατάβασης που έτυχαν σε αυτή τη χώρα.
