Παγκόσμια ημέρα χωρίς
αυτοκίνητο σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου, και ίσως η μοναδική του χρόνου που
καλούμαστε να κάνουμε έναν απολογισμό των αρνητικών επιπτώσεων της
χρήσης του αυτοκινήτου που αυξάνει με όλο και ταχύτερους ρυθμούς. Είναι
δυστυχώς και από τις λίγες μέρες του χρόνου που πολλοί από τους
κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων όπως η Αθήνα επιλέγουν
εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης αφήνοντας το όχημά τους στο σπίτι.
Σε μια χώρα 11 εκατομμυρίων, στη δική μας, κυκλοφορούν 5 εκ.
περίπου αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, 1 όχημα δηλαδή ανά 2 περίπου
Έλληνες! Είμαστε από τις λίγες χώρες που κάθε τετραμελή οικογένεια έχει
περισσότερα από ένα ή δυο αυτοκίνητα στη κατοχή της. Γι’ αυτό εξάλλου
κατέχουμε και το ρεκόρ εκπομπής ρύπων από τα μηχανοκίνητα οχήματα, 80%
της ατμοσφαιρικής ρύπανσης προέρχεται από τη χρήση τους. Φαίνεται ότι οι
αυτοκινητοβιομηχανίες σοφά ξοδεύουν υπέρογκα ποσά σε διαφημίσεις που
προσπαθούν να πείσουν για την αγορά ενός καινούργιου οχήματος αφού από
το 2000 έως και σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 1.500.000 νέα αυτοκίνητα στους
δρόμους ενώ μόνο για το 2004 το ποσό που δαπανήθηκε για διαφήμιση
ανερχόταν στα 140.000.000 ευρώ.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική από αυτή που βλέπουμε να μας
παρουσιάζεται στις διαφημίσεις η από αυτή που η ματαιοδοξία μας
προστάζει. Η αλήθεια είναι ότι επιλέγοντας άλλους τρόπους μετακίνησης
για τις περισσότερες ημέρες του χρόνου όχι μόνο βοηθάμε στη δημιουργία
φιλικότερου για την υγεία μας περιβάλλοντος που είναι και το
σημαντικότερο αλλά εξυπηρετούμαστε και καλύτερα. Η μετακίνηση με τα
Μ.Μ.Μ. αποτελεί πλέον μια σοβαρή, εξελιγμένη, εναλλακτική λύση καθώς
παρέχουν ταχύτητα και κάλυψη της ανάγκης για μετακίνηση σε πολλά σημεία
της πόλης. Η κυκλοφοριακή συμφόρηση που εξαπλώνεται ακόμη και στην
Αττική Οδό πλέον δεν βοηθά ούτε στην έγκαιρη μεταφορά μας, ούτε στην
αποβολή του καθημερινού μας άγχους και εκνευρισμού.
Η χρήση του ποδηλάτου επιπλέον πάντα αποτελούσε και εξακολουθεί να
αποτελεί ένα καλό μέσο για να χρησιμοποιηθεί αν όχι στη ζούγκλα του
κέντρου της Αθήνας, σε κοντινές διαδρομές, στη προσέγγιση του μετρό ή
άλλων δημόσιων μέσων μεταφοράς και σίγουρα σε μικρότερες επαρχιακές πόλεις.
Ευελπιστούμε ότι παρά τα απογοητευτικά στατιστικά δεδομένα αργά ή
γρήγορα θα συνειδητοποιήσουμε ότι η ημέρα χωρίς αυτοκίνητο δεν είναι
απλά συμβολική, μας υπενθυμίζει έντονα την ανάγκη να βγάλουμε όσο είναι
δυνατό απ τη ζωή μας την αποκλειστική χρήση των μηχανοκίνητων οχημάτων
τόσο για την προάσπιση του προσωπικού μας οφέλους και υγείας όσο και για
τη προστασία του περιβάλλοντος που υπό τις παρούσες συνθήκες μας
χρειάζεται περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
