“”
Εκεί, μπροστά σου απλώνεται το χρώμα της θάλασσας με σκούρες
πινελιές απ’ τα αγέρωχα βουνά που ορθώνονται πίσω σου. Εκεί, το
φουρτουνιασμένο πέλαγος και τα μανιασμένα κύματα δεν έχουν κανέναν
εχθρό. Ο φρενιασμένος αγέρας κουράζει και κουράζεται, αναστατώνει τα
πνεύματα και κάνει τ’ αλμυρίδια να χοροπηδούν πάνω στους αφρούς. Εκεί, η
μπουνάτσα χαϊδεύει το μυαλό, διασκεδάζει την ψυχή και διώχνει την αλμύρα
απ’ τα χείλη. Εκεί, τα καβούρια έχουν μάθει να κρύβονται. Παράδεισος και
κόλαση μαζί, το Καρκινάγρι (καρκιν-άγρι: αγρεύω καρκίνους, δηλαδή κυνηγώ
καβούρια) της Ικαρίας είναι μπαταρία με δύο πόλους, ήμερο και άγριο
μαζί. Φύση πολύπλευρη και γι’ αυτό ιδανική για όλες τις διαθέσεις και
επιθυμίες.
“”
Παραθαλάσσιο χωριό που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Ικαρίας,
στην περιοχή του Κάβο Πάπα (δυτικό ακρωτήρι του νησιού) και η πρώτη
επίσκεψη σ’ αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο ν’ ακολουθήσει και δεύτερη. Αυτό
βέβαια μόνον στην περίπτωση που ο επισκέπτης δεν πτοηθεί από τον λίγο
κακοδιατηρημένο χωματόδρομο των 27 χιλιομέτρων που το χωρίζει από τον
Να, τουριστικό χωριό της βόρειας Ικαρίας, σημείο που σταματά η
ασφαλτόστρωση του οδικού άξονα. Εντούτοις, η μακρινή διαδρομή με τις
απότομες εναλλαγές του τοπίου αιχμαλωτίζει αυτόν που αναζητά «το κάτι
άλλο», το κάτι διαφορετικό που δεν το συναντά ούτε στις γειτονικές
Κυκλάδες, ούτε στα Επτάνησα ή και στα υπόλοιπα νησιά του βορείου Αιγαίου.
“”
Στη διαδρομή, το πρώτο χωριό του «Κάβο Πάπα» είναι το Αμάλου από
όπου προέρχεται η πλειοψηφία του πληθυσμού του Καρκιναγρίου. Στο Αμάλου
μπορεί κάποιος να κάνει μια στάση στο καφενείο του Κοτσοράδη που
βρίσκεται παραπλεύρως του δρόμου και να πιει μια πορτοκαλάδα, να φάει
φρέσκο χωριάτικο ψωμί ή και να δοκιμάσει το ρυζόγαλο της Κοτσοράδας,
σύζυγο του καφετζή. Το επόμενο χωριό είναι ο Κάλαμος απ’ το οποίο ο
προορισμός μας απέχει περίπου 5 λεπτά. Μέχρι εδώ η πορεία μοιάζει να μην
έχει τέλος, αλλά όταν το Καρκινάγρι ξεδιπλώνεται ξαφνικά στην τελευταία
επιτέλους στροφή, ο επισκέπτης πιθανόν αρχίζει να αισθάνεται δικαίωση.
Αν όχι, είναι σίγουρο ότι θα την αισθανθεί σύντομα. Οι γλυκοί και
φιλόξενοι κάτοικοι, το καλό και φθηνό φαγητό, η καθαρή θάλασσα, η
ηρεμία, η ιδιαίτερη φύση, οι εναλλακτικές δυνατότητες άθλησης
(περπάτημα, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι, ψάρεμα, ορειβασία, κ.λπ.) θα
κάνουν και τους πιο δύσπιστους ν’ αλλάξουν γνώμη.
“”
Παρά τις εναλλαγές του τοπίου, οι άνθρωποι παραμένουν πάντα το ίδιο
ήρεμοι, «αλμυροί» και αυτοί όπως ο τόπος τους, ακριβοθώρητοι, μακριά από
όλα και όλους, ξεχασμένοι στη γωνιά της γωνιάς παραδίδουν μαθήματα ζωής,
ευτυχίας, ευεξίας, κοινωνικότητας και φιλοξενίας. Εργάζονται όσο
χρειάζεται, περπατούν πολύ, πίνουν άφθονο ντόπιο κόκκινο κρασί, δείχνουν
υπερβάλλοντα ζήλο για τη διασκέδαση και το χορό και ζουν κυρίως από τη
θάλασσα και τη γη. Οι κάτοικοι της περιοχής του «Πάπα» (χωριά Αμάλου,
Κάλαμος, Καρκινάγρι και Τραπάλου) είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της
παλιάς, γνήσιας όπως συνηθίζουμε να λέμε, ικαριώτικης στόφας, νοοτροπίας
και κουλτούρας.
“”
? Το μονοπάτι που οδηγεί στον φάρο του «Κάβο Πάπα» είναι λίγο
δύσβατο, γι’ αυτό και θέλει αντοχές αλλά και πολύ καλή καθοδήγηση. Ακόμη
και αυτοί που γνωρίζουν καλά τα κατατόπια συχνά χάνονται. Συνίσταται η
διαδρομή αυτή να περπατηθεί πρωί ώστε να υπάρχει αρκετός χρόνος για την
επιστροφή. Ο φάρος είναι ο αρχαιότερος στα Βαλκάνια και ένας από τους
μεγαλύτερους στην Ελλάδα. Εκεί πιθανότητα να βρίσκεται ο φαροφύλακας που
θα αναλάβει την ξενάγηση στο εσωτερικό. Λίγο παρακάτω, σχεδόν δίπλα στο
κύμα, βρίσκεται το πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που αξίζει να
δείτε. Η επιστροφή περιλαμβάνει ανάβαση ανώμαλου χωμάτινου μονοπατιού
διάρκειας 30-45 λεπτών.
? Η ανάβαση στον Άγιο Ισίδωρο που απέχει από το χωριό περίπου 4 χλμ.
χρειάζεται υπομονή και δύναμη, καθώς το μονοπάτι είναι αρκετά ανώμαλο
και ανηφορικό. Φαίνεται πως σχεδόν σκαρφαλώνει κάποιος πάνω στο
κατακόρυφο βουνό, ενώ το πέρασμα δεν είναι πάντα εύκολο. Στο τέλος της
διαδρομής, στην κορφή του βουνού, βρίσκεται το μικρό εκκλησάκι από το
οποίο νομίζει κανείς ότι αγναντεύει τον κόσμο όλο. Η επιστροφή, καθώς
κατηφορική, θα είναι πιο ξεκούραστη αλλά όχι απαραίτητα πιο εύκολη.
? Περπάτημα, τρέξιμο ή ποδήλατο στο χωματόδρομο που πηγαίνει προς το
Τραπάλου, το επόμενο μικρό ψαροχώρι, που μπορεί κάποιος να ξαποστάσει
στα βότσαλα της παραλίας του.
? Περπάτημα, τρέξιμο ή ποδήλατο στο μονοπάτι προς την περιοχή των
Βουδαντάδων, βόρεια του χωριού.
“”
Ιδανική διανομή υπόσχονται τα ενοικιαζόμενα δωμάτια του Βαγγέλη
(κιν. 6942 217946) που βρίσκονται ακριβώς πάνω από τη βραχώδη παραλία
του χωριού και είναι φτιαγμένα με μεράκι από τα ίδια τα χέρια του
ιδιοκτήτη. Κατασκευασμένα σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από ξύλο, διαθέτουν
μπαλκονάκι που μπροστά απλώνεται το Αιγαίο. Η Αμοργός, η Δονούσα και η
Νάξος είναι μερικά από τα νησιά που μπορεί κανείς με ευκολία να
διακρίνει. Αν και το χωριό δεν έχει αμμουδιά, τα πλατιά βράχια που
βρίσκονται κατά μήκος της παραλίας εξυπηρετούν όλες τις ανάγκες.
Το καλοκαίρι λειτουργούν στο χωριό τέσσερις ταβέρνες όπου μπορεί
κανείς να απολαύσει φρέσκο ψάρι φυσικά, άλλα θαλασσινά και να πιει το
ουζάκι του σχεδόν «κρεμάμενος» πάνω απ’ τη θάλασσα. Πάνω από την
κεντρική παραλία, στις Αλυκές, το καφέ «Blocky’s», όνομα προερχόμενο από
το «μπλόκος» που είναι παρατσούκλι του ιδιοκτήτη, διαθέτει παγωτά,
λαχταριστές κρέπες, πίτσες και άλλα συναφή για να σβήσετε την πείνα και
τη δίψα σας, ενώ το βραδάκι σερβίρεται και ποτό. Στο χωριό υπάρχει
επίσης ένα μπαρ.
Α.Τ.
